Montenegro en Albanië

 
Alweer een grens over, alweer een nieuw land. Weer nieuwe woordjes leren. Het is toch wel fijn om goede middag te kunnen zeggen als je zwaait naar de mensen. En een dankjewel in de plaatselijke taal doet het ook altijd goed. In  Montenegro zijn we langs de toeristische hoogtepunten gefietst en in Albanië hebben we vooral kennis gemaakt met de bevolking en hun enorme gastvrijheid.

Aan gekomen in Montenegro hebben we onze rust gepakt in een klein dorpje naast Herzog Novi. Lekker op de camping gehangen, terrasjes bezocht en over de boulevard geslenterd in Herzog Novi. Na twee dagen rust zijn we vol goede moed verder Montenegro in gefietst. ’s Ochtends vroeg langs de kust zijn de vrouwen mosselen aan het zoeken en de mannen drinken al een bakje koffie op het terras. Het gaat er lekker gemoedelijk aan toe. Na een uurtje fietsen gaat de weg naar links een enorm grote baai in. We cruisen (op de fiets) dicht langs het water, over een vlakke weg, richting het toeristische plaatjes Kotor. Het is een leuk plaatsje, maar raakt soms (even) overbevolkt als er een cruise schip aanmeert…

Vanuit Kotor is er een mooie klim omhoog naar Cetinje. Het is een pittige klim van 0 naar 1200 meter, maar de uitzichten zijn machtig prachtig! Tijdens het fietsen bereiden we niet alles tot in detail voor. Zo hebben we even op Wikitravel  ‘gespiekt’ voor dat we het centrum van  Cetinje bezochten. Op Wikitravel staat dat er een enorm goede hamburger tent is in de stad, ergens in een steegje. We hebben de hamburgertent gevonden en enorm gesmuld!*

Het volgende toeristische hoogtepunt is Skadar Lake. Een geweldig mooi meer, moerasachtig met veel vogels.
In het toeristische vissersdorpje Virpzar was het nog niet druk met toeristen. Het afdingen op de prijs van een hotelkamer lukte goed. Daarna bedachten we dat we al avondeten hadden gekocht… Dus maar even vragen of er ook een keuken is. We mochten gebruik maken van de keuken van het restaurant. Uiteindelijk heeft de kok onze rijst en blikjes groente opgewarmd! Het moet niet gekker worden.

´Hello, welcome in Albanië!´ en dat elke kilometer. Zo was onze binnenkomst in Albanië.  De eerste dagen hebben we doorgebracht in een Hostel in Sködor. Daar zijn we met een gemêleerd, internationaal gezelschap gaan barbecueën bij het Skadar lake (het meer ligt in Montenegro en Albaië). We hebben de ruïnes van het kasteel van Sködor bezocht en genoten van de prachtige vergezichten en zonsondergang. Verder hebben we ontdekt dat je heerlijk kunt eten voor een habbekrats.

Kamperen kennen ze niet echt in Albanië, maar er rijden wel campers rond en de hotels willen wel graag geld verdienen. Dus voor € 5,- mag je in de speeltuin (of voor de Camper op de parkeerplaats) kamperen.

Vanuit Sködor zijn we via de rustigere wegen naar Kruje gefietst. Hier hebben we het voormalige kasteel van de volksheld Skanderbeg bezocht. Een leuk overzichtelijk museum en op de wandelroute er naar toe veel kraampjes toeristische frutsels en fratsels. We hebben helaas  geen plaats voor souvenirs in onze tassen. Dus het onderdeel shoppen slaan we meestal over
De volgende twee dagen zijn we te gast bij Enes en Albertina in Tirana. Enes is Turks en werkt in een Turks cultureel centrum als leraar. We zijn in Tirana, maar voelen ons af en toe al in Turkije. ´s avonds hebben we alvast wat Turkse lessen gehad en overdag hebben we Tirana per fiets verkend.

We proberen de dagen zo vroeg mogelijk te beginnen, want het kwik stijgt intussen al tot 30 graden. We fietsen op een rustig tempo naar de zee om vervolgens weer landinwaarts te gaan naar Macedonië. De laatste avond in Albanië kamperen we op het terras van een restaurant. We hadden al uitgebreid geluncht dus we bestelden alleen een biertje op het terras. Maar de gastvrijheid in Albanë slaat alles; we kregen een douche, een wasbeurt voor onze kleding en eten aangeboden! Na veel ‘nee, dankjewel’ hebben we toch nog een enorm bord pasta aangenomen. Vervolgens hebben we met wat foto’s van thuis en onze handen en voeten een gesprekje gevoerd. Als bedankje gaven we ze een Hollands klompje. En toen, toen kwam het toppunt van de avond. De eigenaresse stuurde haar zoontje naar binnen, hij kwam terug met 3, ja 3, paar zelf gebreide sokken! Whow! Erg mooi en lief!

De volgende dag hebben we nog een mooie groepsfoto gemaakt en zijn we de rest van de berg op gefietst naar Macedonië. Halverwege de berg kwamen we fietsers met zonnepanelen op hun fiets tegen. Het bleek ‘The Sun Trip 2015’ te zijn. Het is een avontuurlijke race per elektrische fiets die werkt op zonnepanelen van Milaan naar Antalya. We hebben ze even flink aangemoedigd! Hieronder het filmpje dat er van gemaakt is.

 

Op naar Macedonië en Macedonië ;-)

*     Naast fietsen is eten een ‘belangrijke’ bezigheid. De motor moet goed voorzien worden van brandstof!