Rochel surround

We verlaten Japan per boot en komen weer aan land in de Chinese stad Shanghai! We komen rustig de haven binnen gevaren, zo kunnen we een beetje wennen aan het imposante Shanghai. Vanaf de boot is het maar drie kilometer fietsen naar het hotel. We zitten midden in de stad op een praktische ‘minikamer’, met onze twee fietsen. Het past net. 

De stad is bizar, veul, groot, groter en grootst! De Bund is een 'oude'  straat met een mooie mengelmoes van bouwstijlen van 1880 tot 1940.  Vanaf De Bund kijk je naar Pudong, daar hebben ze in 20 jaar tijd Manhatten 2.0 gebouwd....

Vanaf Shanghai pakken we de trein naar Chengdu. De fietsen hebben we een dag eerder op de trein gezet. De Chinees aan het loket beloofde dat ze op tijd zouden aankomen. Wij stappen voor twee dagen de trein in. Twee dagen wennen we aan Chinese gebruiken en gewoontes. In twee dagen crossen we het land door.

We slaan Beijing over. Tijdens de voorbereidingen voor China vond ik op internet een mooi statement van een collega vakantefietser. China is geen land, het is een continent. Als je alle highlights wil zien, laat je fiets dan thuis en ga op pad met je rugzak en de trein.

Dit advies hebben we ter harte genomen. Onze planning is om vanuit Chengdu naar de panda's in Yaan te gaan. Vanuit daar gaan we via een kleine omweg (E Mei Shan, Hei Zhu Gou en Luoeyigan, de s103) naar Xichang. Dit is het eerste deel van de route van China. Hierna gaan we naar Lijiang om ons visum te verlengen. Vanuit Lijiang maken we een rondje noord van Lijiand en daarna op naar de zon, in Laos.

Aangekomen in Chengdu gaan we eerst op zoek naar onze fietsen. Bij een willekeurig loket vertelt een jongeman dat we naar een ander loket moeten. Hij loopt met ons mee en helpt ons met de procedure. Bij het volgende loket moet er weer een hele papierwinkel afgewerkt worden. Hiervoor moeten we drie yen betalen (30 euro- cent!) Vervolgens mogen we door naar het volgende loket en jawel hoor onze fietsen zijn aangekomen!

Chengdu slaan we even over, we hebben even genoeg stad gezien. We slapen er een nachtje en gaan de volgende dag vroeg op pad. De stad uit fietsen is best makkelijk. Na 15 km komen we op een rustige weg en cruisen we richting Yaan. 

's Avonds vinden we vrij snel een hotel. We gaan bij een willekeurig tentje eten. We zijn de happening van de avond. Voordat we kunnen eten, vindt er eerst nog een fotosessie plaats. We voelen ons net Mickey en Mini mouse ;-)

De volgende ochtend worden we ontspannen wakker in onze kamer, totdat.... een Chinese gewoonte onze ochtendrust verstoort. Het rochelende geluid komt vanuit elke hoek, buiten, op de gang, de kamer naast ons, overal vandaan!!

We fietsen op ons gemakje naar Yaan. Er gebeurt van alles langs de weg. We zien een eendenslachterij, theeplantages en een kunstenaar aan het werk. Aangekomen in Yaan zien we enorm veel werken in aanbouw. Langs de hoofdweg zien we wel acht bouwplaatsen en op iedere werkplek bouwen ze minimaal zes flats! Bizar.

In Yaan raken we op straat aan de praat met een Chinese mevrouw en haar moeder. Ze kan goed Engels, dus we maken een praatje en vragen haar of er een budget- hotel in de buurt is. Op dat moment staan er ondertussen nog 15 nieuwsgierige Chinesen om ons heen. Ze wijzen allemaal een andere kant uit (hihi). De aardige mevrouw en haar moeder helpen ons een hotel te vinden. Dat is niet altijd even makkelijk, want veel kleine hotels hebben geen toestemming / vergunning om buitenlandse gasten te laten overnachten.

Bij het derde hotel is het raak, we kunnen er voor een leuk bedrag overnachten. We geven de vrouw en haar moeder een klompje als bedankje voor hun hulp!

De volgende dag staan de panda's op het programma. Het is een mooi, maar ook pittig stukje berg op voordat we er eindelijk zijn. Er zijn niet heel veel panda's te zien... Maar ze zijn wel erg leuk!

We gaan op weg naar Xichang, We verlaten Yaan via een blubberweg, die helemaal kapot is gereden door al het bouwverkeer. Na 20 kilometer is er ineens een blokkade. Geen pionnetjes ofzo, nee twee enorm grote blokken beton. We kunnen er net tussen door en hebben daarna 30 km strak glad asfalt voor ons zelf!

Vanaf Ebian gaan we de s103 op. Het is een weg tussen de bergen langs het water, een vallei. We komen ineens mensen in traditionele kledendracht tegen en iedereen roept enthousiast 'Ni Hao!'  En wij roepen natuurlijk enthousiast 'Ni Hao'  terug. We genieten van de mooie herfsttaferelen, de mooie mensen langs de weg en alles wat er om ons heen gebeurt. 

 

De volgende dag is pittig. Geen gewone klim, nee een forse klim. We klimmen van 2000 naar 3000 meter.

Het eerste stuk gaat via asfalt geleidelijk omhoog. De laatste 15 km gaat door de mist over gravel! Dit is niet leuk! De allerlaatste kilometers lopen we, nee duwen we onze fietsen vooruit. Boven aangekomen zien we een paaltje, een bord en wolken. Snel trekken we onze handschoenen aan en gaan we afdalen naar het warmere dal.

De weg wordt,na 10 km, weer even asfalt. We vinden een simpel hotelletje en duiken snel onze slaapzakken in. De simpele kamer had wel ramen maar simpelweg geen glas!

's Ochtens maakten we voor het eerst kennis met wegwerkzaamheden in China. Mark beschrijft het als volgt;

“Echt water naar de zee dragen. Elke 500 meter is er een kraan die happen uit de berg haalt en de weg vervolgens een beetje vlak maakt, zodat het verkeer dat soms even (een uurtje) moet wachten er langs kan. Dan kunnen de zware vrachtwagens de weg weer kapot rijden. En dat 200 km lang.”

Het doet hem denken aan kinderen in de zandbak. Ze zijn lekker bezig, maar uiteindelijk mag iemand anders het weer opruimen.

Ik moet toegeven, ik zie ook niet echt wat ze doen, behalve dan dat er veel kranen aan het werk zijn…

We fietsen tussen de bergen langs het water omlaag, wetende dat we morgen of overmorgen weer een berg over moeten. We hopen maar dat we bij de volgende berg een beter uitzicht hebben..