Wat ik nu ga zeggen komt waarschijnlijk als donderslag bij heldere hemel. We stoppen met de reis! Waarom?
Ik (Mark) merk dat ik er stiekem wel even genoeg van heb. Zoals sommige van u misschien weten zijn wij rond de kerstdagen eventjes in Nederland geweest om op adem te komen. Dit hebben we semi-bewust stil gehouden, het was geen geheim, maar we wilden ons in alle rust proberen te herstellen. Ik leek hier al last te hebben van een soort tempelmmoedheid. Ik wist niet dat dit woord echt bestond. Onze fietsen stonden nog in Luang Prabang (Laos), dus we moesten en wilden sowieso weer terug richting Azie. Hier had ik in eerste instantie ook weer zin in. Ik vertelde iedereen zelfs vol enthousiasme dat we nog naar Cambodja en Australie zouden gaan. Maar eenmaal terug in Azie merkte ik dat ik helemaal geen zin meer had om te fietsen. Sterker nog, het hele fietsersbestaan (zoeken om slaapplaatsen, eten, water, toiletten, koude douches of het gebrek daaraan) begon mij enorm tegen te staan.
Dan zou je zeggen tanden op elkaar!
Ja, dat kan je een uurtje helpen in de sportschool, maar al fietsend door verre oorden moet je wel voorzien zijn van een sterkere motivatie. Deze is bij mij momenteel ver te zoeken. En met de tanden op elkaar kan ik er momenteel niet meer van genieten. En dat was niet het doel van de reis.
Nu, na een dikke 10 maanden en een kleine 13000 km aan wisselende wegen, prachtige landschappen, mooie indrukken en bijzondere ontmoetingen verder is bij mij de koek op. Ik wilde rationeel graag verder, maar ik werd hier terug in Azie emotioneel even heel hard teruggeroepen. Tot mijn grote verbazing. Mijn enthousiasme bleek erg gematigd in vergelijking tot andere reizigers die wij tegenkwamen. De bedoeling was nog een half jaar verder te gaan. Maar alles in mij zei dat het leuk geweest is. Had ik mezelf een beetje overschat hierin? Waarschijnlijk wel, maar ik moet nu wel luisteren naar mijn gevoel.
Ik wil dan ook de wijze les meegeven, dat je een lange fietsreis niet moet onderschatten. Het is prachtig, je beleefd de meest wonderbaarlijke dingen, maar weet waar je aan begint. Ik had nooit verwacht dat ik het zo heftig zou gaan ondervinden op den duur. Achteraf misschien best te verklaren, het was mijn eerste trip buiten Europa. haha.
We ga in ieder geval over een tijdje weer graag verder reizen en fietsen. Maar dan zullen we waarschijnlijk niet meer boven de 1/2/3 maanden uitkomen. Een lange reis vereist toch een hele andere discipline dan een fietsvakantie van een maand.
Toch ben ik erg trots op de afgelopen periode. Deze reis heeft mij persoonlijk veel gebracht.
Het heeft mij geleerd om af en toe stil te zijn, niet te gauw een mening te vormen en te waarderen wat ik allemaal heb! En hoe mooi het leven in al zijn fascetten kan zijn. En die steek ik graag in mijn zak.
Wel vind ik het erg verveld voor Hilde dat dit gebeurd is. Daar heb ik dan ook spijt van.
Maar ik kan dit gevoel helaas niet onderdrukken. Hilde vind het ook jammer, maar heeft er gelukkig vrede mee.
Wij willen iedereen heel erg bedanken voor de leuke support en het volgen op Facebook en de website!
De koek is echter nog niet helemaal op. Er zullen nog enkele verhalen op onze pagina verschijnen.
Het was een indrukwekkende reis, die we nooit zullen of kunnen vergeten!
Dank jullie wel voor alles!
Tot koffie!
Groetjes,
Mark en Hilde
Ik (Mark) merk dat ik er stiekem wel even genoeg van heb. Zoals sommige van u misschien weten zijn wij rond de kerstdagen eventjes in Nederland geweest om op adem te komen. Dit hebben we semi-bewust stil gehouden, het was geen geheim, maar we wilden ons in alle rust proberen te herstellen. Ik leek hier al last te hebben van een soort tempelmmoedheid. Ik wist niet dat dit woord echt bestond. Onze fietsen stonden nog in Luang Prabang (Laos), dus we moesten en wilden sowieso weer terug richting Azie. Hier had ik in eerste instantie ook weer zin in. Ik vertelde iedereen zelfs vol enthousiasme dat we nog naar Cambodja en Australie zouden gaan. Maar eenmaal terug in Azie merkte ik dat ik helemaal geen zin meer had om te fietsen. Sterker nog, het hele fietsersbestaan (zoeken om slaapplaatsen, eten, water, toiletten, koude douches of het gebrek daaraan) begon mij enorm tegen te staan.
Dan zou je zeggen tanden op elkaar!
Ja, dat kan je een uurtje helpen in de sportschool, maar al fietsend door verre oorden moet je wel voorzien zijn van een sterkere motivatie. Deze is bij mij momenteel ver te zoeken. En met de tanden op elkaar kan ik er momenteel niet meer van genieten. En dat was niet het doel van de reis.
Nu, na een dikke 10 maanden en een kleine 13000 km aan wisselende wegen, prachtige landschappen, mooie indrukken en bijzondere ontmoetingen verder is bij mij de koek op. Ik wilde rationeel graag verder, maar ik werd hier terug in Azie emotioneel even heel hard teruggeroepen. Tot mijn grote verbazing. Mijn enthousiasme bleek erg gematigd in vergelijking tot andere reizigers die wij tegenkwamen. De bedoeling was nog een half jaar verder te gaan. Maar alles in mij zei dat het leuk geweest is. Had ik mezelf een beetje overschat hierin? Waarschijnlijk wel, maar ik moet nu wel luisteren naar mijn gevoel.
Ik wil dan ook de wijze les meegeven, dat je een lange fietsreis niet moet onderschatten. Het is prachtig, je beleefd de meest wonderbaarlijke dingen, maar weet waar je aan begint. Ik had nooit verwacht dat ik het zo heftig zou gaan ondervinden op den duur. Achteraf misschien best te verklaren, het was mijn eerste trip buiten Europa. haha.
We ga in ieder geval over een tijdje weer graag verder reizen en fietsen. Maar dan zullen we waarschijnlijk niet meer boven de 1/2/3 maanden uitkomen. Een lange reis vereist toch een hele andere discipline dan een fietsvakantie van een maand.
Toch ben ik erg trots op de afgelopen periode. Deze reis heeft mij persoonlijk veel gebracht.
Het heeft mij geleerd om af en toe stil te zijn, niet te gauw een mening te vormen en te waarderen wat ik allemaal heb! En hoe mooi het leven in al zijn fascetten kan zijn. En die steek ik graag in mijn zak.
Wel vind ik het erg verveld voor Hilde dat dit gebeurd is. Daar heb ik dan ook spijt van.
Maar ik kan dit gevoel helaas niet onderdrukken. Hilde vind het ook jammer, maar heeft er gelukkig vrede mee.
Wij willen iedereen heel erg bedanken voor de leuke support en het volgen op Facebook en de website!
De koek is echter nog niet helemaal op. Er zullen nog enkele verhalen op onze pagina verschijnen.
Het was een indrukwekkende reis, die we nooit zullen of kunnen vergeten!
Dank jullie wel voor alles!
Tot koffie!
Groetjes,
Mark en Hilde
7 opmerkingen:
Top prestatie lange. Ik doe het je niet na. Trots mag je ook zeker zijn op jezelf.
Mark en Hilde
Een top prestatie. Knap zoals je het omschrijft waarom jullie reis stopt.
Hopelijk tot snel en samen succes met verdere plannen.
Groet Antoon
Heel jammer, maar goed dat je hier voor durft te kiezen. Het doel van de reis was genieten, en als dat niet meer lukt... waarom dan verder gaan? Omdat dat nou eenmaal "het plan" was? Respect voor jou, en respect voor Hilde. Zorg dat er nog wat mooie herinneringen bij komen en dan... Lekker naar huis. Groetjes Linda
Wat een mooi betoog Mark. Ik doe het jullie niet na....... Niemand pakt jullie al die mooie ervaringen en herinneringen af.Ik heb diep respect voor de afstanden die jullie afgelegd hebben, chapeau! Nu weer even de draai in ons kikkerlandje vinden.RESPECT!De koffie staat klaar hoor! Groetjes, Munde
Wat een mooi betoog Mark. Ik doe het jullie niet na....... Niemand pakt jullie al die mooie ervaringen en herinneringen af.Ik heb diep respect voor de afstanden die jullie afgelegd hebben, chapeau! Nu weer even de draai in ons kikkerlandje vinden.RESPECT!De koffie staat klaar hoor! Groetjes, Munde
Respect voor jullie. Samen een schat aan levenswijsheid vergaard. Zullen de mooie reisverslagen missen. Veel suc6 in ons kikkerlandje Regien en Pieter Vissers
Een reactie posten